Για φαντάσου..

Για φαντάσου..

Πως τα φέρνει έτσι η ζωή και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν απο το προσκήνιο, εισχωρούν ή αποστασιοποιούνται από την καθημερινότητα μας, θυμούνται επιλεκτικά ή γίνονται μνησίκακοι, υπόσχονται αλλά δεν λογαριάζουν, ενεργούν αλλά δεν υπολογίζουν, απαιτούν αλλά δεν δίνουν πάντα, περιμένουν αλλά δεν κάνουν υπομονή.. Και όλα αυτά με κάποιο απώτερο σκοπό..

Αντιφάσεις, αλλά είναι όλα εκεί.. Συμβαίνουν στους γύρω μας, σε φίλους, γνωστούς, σε ιστορίες τρίτων, αλλά ακόμα και σε εμάς τους ίδιους..

Θα μπορούσες αλήθεια να δεις έναν άνθρωπο σαν επένδυση; Έτσι ψύχρα και λογικά; Και αν ναι, γιατί να μην είσαι εσύ το blue chip για κάποιον εκεί έξω; Και αν ναι όταν βρίσκεις κάτι πιο συμφέρον τι κάνεις; Προσπαθείς να το αξιοποιήσεις για να αποδώσει καλύτερα; Ή κατευθείαν και σχεδόν προμελετημένα πουλάς και αγοράζεις;

Έλα όμως που δεν είναι μόνο η λογική που ορίζει τον άνθρωπο είναι και το συναίσθημα δεν είναι μόνο το εγώ και το ένστικτο είναι και η ανθρωπιά..

Γιατί πρέπει να χρησιμοποιούνται "μεγάλα" και "βαριά" λόγια με μια δόση αλαζονείας, που κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν τόσο σίγουροι οτι κάνουν πράξη τα όσα λένε, ενώ στην ουσία και στο τέλος της ημέρας αποδεικνύεται το αντίθετο;

Πώς μπορείς να αγαπάς και να περιμένεις και να νιώθεις εσωτερικά την ανάγκη να ακουστείς, να αγαπηθείς να γίνεις ένα με κάποιον άνθρωπο και την επόμενη στιγμή, αυτό να ξεθωριάσει.. σαν ένα παλιό αγαπημένο μπλουζάκι.. Η λόγικη θα σου πει "ώρα για ψώνια", το συναίσθημα θα σου πει "πρέπει να το φτιάξω γιατί δεν μπορώ να το αποχωριστώ"..

Πώς μπορείς να συγκινήσαι με μια όμορφη ιστορία αγάπης και το μόνο οπυ αποζητάς είναι να τη ζήσεις και εσύ, και την "επόμενη μέρα" να αποδεικνύεις περίτρανα οτι δεν σου αξίζει κάτι τέτοιο;

Πώς μπορείς να εκτιμάς και να δηλώνεις απόλυτα ειλικρινής, δεδομένου οτι κανείς δεν έχει να σου ..προσάψει τίποτα αλλά και γιατί το ψέμα ως έννοια δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο σου, και την ίδια στιγμή να περιμένεις με αγωνία να πραγματοποιηθούν τα παρασκηνιακά σου σχέδια, χωρίς να έχεις καν τη δύναμη να αποτραβηχτείς πριν τα σχέδια αυτά πάρουν παρασκηνιακή μορφή, χωρίς να έχεις καν το θάρρος να κοιτάξεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου στα μάτια και να μην φοβάσαι τις συνέπειες της ειλικρίνιας;

Πώς μπορείς να γεμίσεις έναν άνθρωπο με όμορφες στιγμές και εικόνες, υποκινούμενος πάντα από την καρδιά και αυτό που εκείνη προστάζει, να τον γεμίζεις δάκρυα χαράς, κάτι σπάνιο και όμορφο, και χωρίς δεύτερη σκέψη να τον σπρώξεις κάτω.. χαμηλά.. και να τον κάνεις να παλέψει με τον εαυτό του.. Να παλέψει με τον εαυτό του, επειδή εσύ δεν είχες τη δύναμη να παλέψεις με τον δικό σου..

Πώς μπορείς να ξεκινάς να ονειρεύεσαι με έναν άνθρωπο, να κάνεις σχέδια, να τον αγαπάς και την "επόμενη μέρα" να τον έχεις μπροστά σου να υποφέρει ψυχικά και για σένα να μην υπάρχει καν στο οπτικό σου πεδίο..

Όπως ένα βιβλίο με αυτοτελείς ιστορίες.. Η τρίτη ιστορία.. Ξεκινάει με προοπτικές, ενδιαφέρον, συναίσθημα, όμορφες γεμάτες στιγμές, δάκρυα συγκίνησης και έλαχιστες συγκρούσεις που ξεπερνώνται.. Το τέλος όμως είναι ανατρεπτικό, και ίσως άσχημο.. Δεν θα σου μείνει μια πικρή γεύση στο τέλος; Δεν θα χρειαστείς χρόνο για να απομονώσεις τις καλές από τις άσχημες στιγμές και να βγάλεις τα συμπεράσματα σου;

yparhei kai krisi ton 26, ektos apo tin krisi ton 30???

Hmmm... Ta pragmata einai ligo perierga... Gia afto kai tha xehythoun kapoies skepseis, horis arhi telos, horis kapoio geniko noima kai resume... Skorpies skepseis mazemenes sto idio post... O logos? Poios xerei... Ta grapta mallon menoun; gia afto...

Den xero, apla iparhoun stigmes pou sou ftaine ola kai tipota, pou theleis na allaxeis ta panta, giati niotheis oti iparhei mia stasimotita sti zoi sou... I mipos polles allages mazemenes? Ekei pou prospatho na nioso mia allagi oti xekinaei, ehei erthei idi i epomeni. Ti na do ti na prolavo.

Einai toso antifatika kapoia pragmata, giati ekei pou milao gia stasimotita, iparhoun apanotes allages. Eimai ikanopoiimenos, arketa, me afta pou zo, me afta pou eho. Mipos eimai aplistos? Pou zitao ki alla? Pou thelo ki alla? Pou thelo allages? Les kai to endiaferon mou gia o,ti symvainei gyro mou xafnika hanetai.. Mipos ftaio ego? Mipos ego eimai o logos kai afti i pathitiki stasi pou kratao se o,ti symvainei? Apla afino kapoia pragmata na ginontai apolamvanontas afti ti fainomeniki iremia?

Pes mou giatre mou, poso hrono eho akoma?

Thelo na afierono to dynaton perissotero hrono gia tous anthropous pou agapao, kai mesa se ena Savvatokyriako sinideitopoio oti thelo na gnoriso anexelegta kainourious anthropous... Ohi kainouria shesi, i kainourious filous, apla kainourious anthropous, diaforetikous... Kai mipos telika afto einai parexigisimo, apo ti shesi mou apo tous filous mou? Mipos fovountai? Mipos tous thigei, nomizontas oti hano to endiaferon mou se aftous, oti me noiazoun ligotero?

Eimai ikanopoiimenos me ti douleia mou kai par'ol'afta tha ithela na peiramatisto taftohrona me ena skasmo hazoefkairiakes douleies, ohi epeidi tha kanoun to viografiko mou plousiotero, i to portofoli mou pio gemato, alla ..gia tin ebeiria re gamoto? Kai pali, mipos afto me kanei aharisto, aplisto, anorimo, i ola afta mazi?

Episis, eimai gematos me ti shesi mou, ikanopoiimenos alla apo tin alli mou aresei na

"pou pas?" to proto pou mou irthe afthormita itan na tou po "se ena kalo after edo pio kato! Nomizo sto telos moirazoun kai taftotites… :P"

Istories apeirou kallous brosta apo ena tmima stis 5 to proi...

Piga na vgalo taftotita simera.. As opsetai to 5imero sto Amsterdam pou thelo toso kairo na pao... Iparhei i klassiki, pleon, istoria na stitheis stin oura gia seira proteraiotitas apo ta haramata kyriolektika prokeimenou na eisai enas apo tous tyherous. Evala loipon kai ego to xypnitiri mou stis 5 na sikotho na pao na vgalo taftotitaaa…Ela omos pou me epiaase anhos kai iprentasi min tihon den xipniso!! Opote stis 12 pou epesa kai afou me pire arga o ipnos "koimomoun" poli ma poli elafria kai aftos o ipnos einai san min to kaneis katholou..

Xipnao xafnika stis 02:50 horis logo, kai apo tote den borese na me parei pali o ipotypodis ipnos pou ekana… Opote stis 4:25 to pira apofasi ekan tin kardia mou petra kai ena nes dynamiti, efaga kai piga sto tmima…

Ekei - ennoeitai - oti ekana entiposiaki eisodo… Katarhas blehtika se kati kolostena kai adiexoda, kai me ta polla piga apo ton dromo pou ixera kai eprepe apo tin arhi na pao.. Apo ti viasyni omos mipos tihon kai haso kai ti seira mou ektos apo tin taftotita, de ga****** leo baino anapoda sto steno tou tmimatos… Me vlepei to batsaki petagetai exo kai arhizei ta pou pas, kai den vlepeis ta apagoreftika, ego na eho hasei kai tin balla metaxy allon kai tou leo "aaa… den to ixera oti einai monodromos..." de nomizo oti me pistepse kai mou eipe na pao me tin opisthen piso… Tou apantao "ma, na vgo sto kentriko me tin opisthen den einai epikindyno??" …meta apo orimi skepsi mou leei "pou pas?" to proto pou mou irthe afthormita itan na tou po "se ena kalo after edo pio kato! Nomizo sto telos moirazoun kai taftotites… :P" alla den ton ekopsa kefato gia 5 to proi.. Opote tou leo tin alitheia "10 metra pio kato na parkaro..." psilostravomoutsouniase kai mou epetrepse na synehiso…

Vevaia oloi oi ipoloipoi hazevan to theama kai to diaskedazan kai I alitheia einai oti pigan na me kapsoun rihnontas ladi sti fotia… Enas apo aftous.. Pou den tha ton petiho pouthena ?? Aisios vazo to onoma mou stin anepisimi lista (san kratiseis se bouzoukomagazo giname) kai eimai to noumero 12 (megalo noumero...) kai mou leei …"esi den eheis xanarthei edo?". - I alitheia einai oti eiha perasei stis 12 to vrady gia na xekiniso tin atypi lista na pao gia ipno kai na giriso stis 5:30 - 6 horis anhos… Den mou ekane ti hari omos.. De variesai… Anyway, tou leo kai ego horis fovo kai pathos "nai eiha erthei htes to mesimeri (me eihe akousei pou to elega stous allous) kai to vrady pou milisame" kai mou apantaei giati itan poniros o vlahos.. "kai den ixeres oti apagorevetai na ertheis etsi sto steno?" alla epeidi stin poutana poutanies dne kanoun "erhomoun apo tin alli meria - opos kai egine" :) . Gyrizei kai enas allos kai leei, "kala pantos an einai dynaton na sou leei o kyrios astyfylakas na pas piso kai na to grafeis kai na tou les ohi tha pao brosta…Bravo!!" Kai gelage… ts ts ts ts …

Ti ta thelete …Ti ta gyrevete…Skines apeirou kalous leme… To kalo einai oti eho rantevou stis 5 simera gia na paro tin taftotita - eho vgalei kai gamates fotografies :):) - opote telos kalo ola kala sti surreal istoria ton taftotiton … Vevaia an exaireseis tin ygrasia kai ton psofo, mia hara eimastan.. Kaname kainouries gnorimies gelagame… Plaka eihe… Halia to service omos.. Na min mas vgaloun ena kafe, ena glyko tou koutaliou… tipota… min pate !!!

:)

Το παρασκήνιο της Κοκκινοσκουφίτσας....

Η Κοκκινοσκουφίτσα που λέτε, είναι ενα ευχάριστο παραμύθι για παιδάκια, το οποίο αν το εξετάσετε έχει κάποιες ατέλειες στο σενάριο...

Αν υπάρχουν παιδιά κάτω των 12 παρακαλώ να τα απομακρύνετε ΤΩΡΑ από την οθόνη... :)

Μου έστειλαν που λέτε ένα mail στη δουλεία που με το ζόρι κράταγα τα γέλια, αλλά είναι και η πλήρης απομυθοποίηση της Κοκκινοσκουφίτσας.. Όπως θα ήταν η Κοκκινοσκουφίτσα με ζαρτίερες σε ρόλο σιλικονάτης πορνοστάρ.. Το mail βέβαια δεν είναι kinky, αλλά ....τι κάθομαι και πολυλογώ; Ένα copy paste αρκεί!!

Βλέπετε, παιδιά, δεν είναι δύσκολο να γράψουμε ένα παραμύθι. Παίρνουμε δυο τρεις ηλίθιους στην τύχη και τους βάζουμε σε ένα κάστρο ή σε ένα δάσος... Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα παραμύθι που το κατοικούν αποκλειστικά και μόνο ηλίθιοι.
Η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας ζει στο δάσος και είναι ενενήντα πέντε χρονών. Τράβα στο γηροκομείο, μωρή ηλίθια! Πώς σου κατέβηκε, ενενήντα πέντε χρονών γυναίκα, να ζεις μόνη στο δάσος και να αναγκάζεις τους συγγενείς να πηγαίνουνε μπρος πίσω, μπρος πίσω, μπρος πίσω μέσα στον δρυμό;! Κι ύστερα σου λένε γιατί ο κόσμος πετάει τη γιαγιά από το τρένο! Είναι λογικό κιεπόμενο!!!
Κι αν πεις για τη μαμά της Κοκκινοσκουφίτσας; άλλη ανεγκέφαλη του λόγου της. Δίνει στη μικρή το καλαθάκι και της λεει: "Παρ' το και πήγαινε φαΐ στη γιαγιά!"Πού το στέλνεις το κοριτσάκι μόνο του στο δάσος, κυρά μου; Το ρίχνεις στο στόμα του λύκου! Με το που φτάνει στο δάσος, συναντάει τον πιο ηλίθιο λύκο στην ιστορία της WWF, ο οποίος δεν την τρωει, παρά ρωτάει με αγωνία:
"Πού πας, καλό μου κοριτσάκι;"
"Στη γιαγιά μου", απαντάει αυτό.
Κι ο λύκος, αντί να τη φαει επί τόπου, όπως θα έκανε κάθε λύκος με φυσιολογικό δείκτη νοημοσύνης, πηγαίνει στο σπίτι της γιαγιάς και στήνει ολόκληρο σενάριο, που μπροστά του τύφλα να 'χει και η πιο κιτς λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα. Φτάνει στο σπιτάκι και χτυπάει την πόρτα.
"Τοκ, τοκ".
"Ποιος είναι;"
"Η Κοκκινοσκουφίτσα".
"Πέρνα μέσα".
Κι εδώ έχουμε την επιβεβαίωση πως ο εγκέφαλος της γιαγιάς έχει μαλακιστεί τελείως: έστω κι αν η Κοκκινοσκουφίτσα έχει φωνή βραχνοκόκορα σε κρίση άσθματος, πώς γίνεται να μην καταλάβει η γιαγιά ότι πρόκειται για λύκο; Τότε πια μπαίνει ο λύκος και τρωει τη γιαγιά. Προσέξτε την καλή αγωγή του λύκου, που δεν θα έμπαινε ποτέ να φαει κάποιον χωρίς προηγουμένως να χτυπήσει την πόρτα.
Εδώ έρχεται το αριστούργημα της ιστορίας. Το πραγματικά μεγαλοφυές: ο λύκος, αντί να στηθεί πίσω από την πόρτα με ένα ρόπαλο και να πει:
"Με το που θα έρθει η πιτσιρίκα, θα της τραβήξω μιας ροπαλιά στο κεφάλι, θα τη βράσω κι ύστερα θα τη ροκανίσω" όόόχι, φίλε μου! Τι κάνει ο λύκος;! Φοράει τη νυχτικιά της γιαγιάς, το σκουφάκι με τα αυτιά του να βγαίνουν από ειδικές κουμπότρυπες που έχει φτιάξει ο ίδιος (είναι γνωστοί δεξιοτέχνες μόδιστροι οι λύκοι) και χώνεται στο κρεβάτι.
Φτάνει η Κοκκινοσκουφίτσα, που οι δικοί της άνθρωποι την αποκαλούν Αϊνστάιν - εξαιτίας του ζωηρού και ευφυούς πνεύματός της, μπαίνει, κοιτάζει τον λύκο και, αντί να φωνάξει το 100 ή να του πει:
"Τι χάλια είναι αυτά, βρε ηλίθιε; Έχεις χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ως
λύκος. Ορίστε κατάσταση, σαν μαλλιαρή μουστόγρια είσαι", πώς αντιδράει;
Λεει:
"Ω, γιαγιά, τι μακριές τρίχες που έχεις!"
Τώρα, παιδάκια: όποιο από σας διαθέτει σκύλο, ας δοκιμάσει να του κοτσάρει σκούφο κι ένα ζευγάρι γυαλιά οράσεως, κι ας δει αν μοιάζει με τη γιαγιά! Εάν ναι, πετάχτε τη γιαγιά σας από το παράθυρο ή παραδώστε τη στις αρχές.
Βέβαια, είναι αλήθεια πως η γιαγιά δεν αναγνώρισε τη φωνή του λύκου από τη φωνή της εγγονής της, σύμφωνοι - αλλά η γιαγιά είναι ενενήντα πέντε χρονών και μπορεί να έχει πάθει μαλάκυνση. Όμως η Κοκκινοσκουφίτσα πώς και δεν ξεχωρίζει τη γιαγιά της από έναν λύκο με σκουφάκι;! Ποιον έχει για γιαγιά; Τον Κινγκ Κονγκ; Ακόμη κι αν η γιαγιά έχει να κάνει χαλάουα από το 1931, ποια είναι; Ο Λούτσιο Ντάλα; Ο άνθρωπος των Ιμαλαΐων;
Εν πάση περιπτώσει, τέλος καλό όλα καλά, και ο λύκος την τρωει! Αμέσως μετά, για καλή μας τύχη, φτάνει ο κυνηγός, πυροβολεί τον λύκο και, δόξα να 'χει η Παναγία, έκτοτε αγνοείται η τύχη και του λύκου και της γιαγιάς και της ηλίθιας με το κόκκινο σκουφί.

Λούφα και Παραλλαγή ..

Το συγκεκριμένο post δεν έχει να κάνει βέβαια με την ...μεγάάάλη επιτυχία ... ταίνια (τη δεύτερη ταίνια)ούτε με την σειρά που βγήκε στη ΝΕΤ λόγω της ταινίας.. Παίζεται ήδη; Ποιός ξέρει..
Τέλος πάντων δεν θα σχολιάσω την ταινία, ούτε τον Περράκη. Θα σταθώ στην δικία μου Λούφα και Παραλλαγή, που όλα τα έχει η παραλλαγή λείπει! Στο ΠΝ δεν έχουμε τέτοια βλέπεις.. Έχουμε βέβαια πολύ λούφα, καρβουνοκίνητα μυαλά, μπαστουνόβλαχους που εκστασιάζονται στη σκέψη της καρέκλας που θα τους προσφέρει μια τζούρα εξουσίας και πολλαπλούς οργασμούς ταυτόχρονα, αλλά επείδη δεν μπορεί να είναι όλα μαύρα υπάρχει και η άλλη όψη.. Ας είμαστε αντικειμενικοί, υπάρχουν αρκετά παιδία στην ίδια μοίρα με εμένα, που μπορώ να κάνω και συζητήσεις εκτός από το τρίπτυχο μπάλα-γκόμενες-αυτοκίνητα ( :@ ), υπάρχουν άνθρωποι που δεν εκμεταλλεύονται την καρέκλα τους, αλλά κάνουν τα πάντα για να είναι δίκαιοι και αντικειμενικοί (ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν..).

Μια χαρά περνάω ως στρατευμένος, δεν γκρινιάζω και δεν παραπονιέμαι - αυτό θα μου έλειπε - εγώ κάνω διακοπές στην Αθήνα και άλλοι πήζουν κυριολεκτικά στον Έβρο.. Για να πούμε και του στραβού το δίκιο όμως, χαρακτήρα δεν έφτιαξα μια φορά. Δεν έγινα πιο άντρας, δεν έμαθα κάτι, δεν μου πρόσφερει επί της ουσίας κάτι με εξαίρεση βέβαια όλες τις τυχόν "χρήσιμες" γνωριμίες..

Δεν βαρίεσαι όμως.. Καλά να'μαστε, αγάπη να υπάρχει..

:)

Love actually ...

Μετά από μερικές σχέσεις της ώρας, της βραδιάς, της εβδομάδας του μήνα και του χρόνου, νομίζω οτι τελικά κατέληξα.. Λες να έμαθα τι είναι η αγάπη; Ποιός ξέρει.. Για μένα τουλάχιστον ξέρω τι είναι αγάπη.. Τα έμαθα με τον καλό και με τον κακό τρόπο..

Αγάπη είναι...
να σκέφτεσαι τον άλλον,
να τον μετράς,
να τον υπολογίζεις,
να τον σέβεσαι,
να κάνεις σχέδια και να τον έχεις και αυτόν εκεί άμεσα ή έστω έμμεσα,
να του μιλάς γλυκά,
να μην τον πληγώνεις,
να του δείχνεις το σωστό,
να τον βοηθάς,
να τον συμβουλεύεις χωρίς συμφέρον,
να μην τον απατάς,
να δίνεσαι σε αυτόν,
να μην φοβάσαι τι θα σου συμβεί αν αφεθείς,
να χαμογελάς μόνο στην σκέψη του,
να είναι κάθε στιγμή μαζί του ξεχωριστή,
να τον μαλώνεις που και που,
να δείχνεις κατανόηση,
να μαθαίνεις απο τον άλλον,
να δίνεις επειδή το νιώθεις,
να συγχωρείς πάνω απ'όλα..

και τόσα άλλα.. Εγώ πιστεύω οτι όταν έχεις αγάπη να δώσεις και τη δίνεις, χωρίς να σε νοιάζει τι θα πάρεις πίσω, θα βρεις τον τρόπο να είσαι θετικός, αισιόδοξος, ήρεμος και αρκετά δυνατός.. Όσο "ροζ" και αν ακούγεται όλο αυτό πραγματικά νομίζω οτι μέσα από την αγάπη ανακαλύπτεις πολλά, ανακαλύπτεις το νόημα της ζωής..

Τι μου άρεσε και τι όχι αυτό το καλοκαίρι ...

Μου άρεσε ...:

1)Που ο κόσμος φοράει λιγότερα ρούχα .. ;)
2)Που κατάφερα να αποκτήσω διαφορετικό χρώμα από το άσπρη πέτρα ξέξασπρη ..
3)Που την έκανα για Χαλκίδα μερικά Σαββατοκύριακα ..
4)Που η θάλασσα στην Μύκονο εξακολουθεί και είναι Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Α-!!!! ..
5)Που η ζώη στα Χάνια το καλοκαίρι συνδυάζει τα πάντα ..
6)Που το βράδυ στα Χανιά δεν έχει ωράριο και προγραμματισμό ..
7)Που πήρα άδεια από το καράβι ..
8)Που βγήκε το So Sexy - Jamie Lewis ft. Dj Pippi and Kim Cooper ..
9)Που υπάρχουν club στην Αθήνα που δεν στριμοκωλιάζεσαι για να πίεις ένα ποτό ..
10)Που στο Mostar στην Χαλκίδα ΞΕΡΟΥΝ να φτιάχνουν κοκτέιλ ..
11)Που έκανα ατελείωτες κουβέντες σε μια ταράτσα με φίλους και Johnie ..
12)Που μπορείς να κάνεις μπάνιο στην Ωκεανίδα με 4Ε ..
13)Που υπάρχει η ταβέρνα του Μαθιού στον Αγ.Στέφανο στην Μύκονο ..
14)Που οι Κινέζοι στις παραλίες κάνουν καλό μασάζ ..
15)Που έφτιαξα ένα συμπαθητικό daquiri ροδάκινο ..

Με χάλασε ...:
1)Που υπάρχουν reserve ξαπλώστρες ..
2)Που για να κάνεις μπάνιο σε οργανωμένη παραλία της Αττικής θες με τον καφέ σίγουρα 13Ε ..
3)Που όπου και να πήγα στα Χανιά το Mohito ήταν για κλάμματα ..
4)Που στο Καλό Λιβάδι στην Μύκονο μυρίζει νεοπλουτίλα ..
5)Που στο Sol y Mar στο Καλό Λιβάδι έχουν όνομα αλλά όχι τη χάρη ..
6)Που κάθε πρωί έπρεπε να μπαινοβγαίνω στο καράβι ..
7)Που η Αθήνα δεν άδειασε όπως κάθε Αύγουστο ..
8)Που δεν φύγαν οι απαράδεκτοι οδηγοί για διακοπές, αλλά μείναν στην Αθήνα για σπάσιμο ..
9)Που οι οργανωμένες παραλίες δεν είναι ανοιχτές και για βραδινό μπάνιο με τον καύσωνα ..
10)Που δεν πήγα εξωτερικό ..
11)Που φοράνε όλοι λιγότερα ρούχα άσχετα αν αισθητικά είναι καλό ή όχι ..
12)Που τα beach bar στις Αλυκές Χαλκίδας ήταν άδεια ενώ τέλος Μαίου δεν έβρισκες να κάτσεις ..